بینایی ماشین یعنی استفاده از ماشین برای انجام خودکار وظایفی که سیستم بینایی انسان می تواند انجام دهد. با این تفاوت که چشم انسان نور را از محرک های بیرونی دریافت می کند، ماشین از دوربین های دیجیتالی استفاده می کنند. مغز ورودی های حسی و درک شده را تحلیل می کند حال آنکه ماشین از الگوریتم ها برای تفسیر این تصاویر استفاده می کند. در واقع بینایی ماشین رشته ای از علوم کامپیوتر است که بر تکرار بخش هایی از پیچیدگی سیستم بینایی انسان تمرکز می کند و ماشین را قادر می سازد تا اشیا را در تصاویر و فیلمها به همان روشی که انسان انجام میدهند شناسایی و پردازش کنند. تا همین اواخر، بینایی ماشین فقط در ظرفیت محدودی کار می کرد.اما، به لطف پیشرفتهای هوش مصنوعی و نوآوریها در یادگیری عمیق (Deep learning) و شبکههای عصبی (Neural Networks)، این رشته در سالهای اخیر توانسته جهشهای بزرگی داشته باشد و در برخی از وظایف مربوط به شناسایی و برچسبگذاری اشیا از انسان پیشی بگیرد.
یکی از عوامل محرک رشد بینایی ماشین (machine vision) ، حجم دادهای است که امروزه تولید می شود و سپس برای آموزش و بهبود بینایی ماشین (machine vision) استفاده میشود همراه با حجم عظیمی از داده های بصری (بیش از ۳ میلیارد تصویر هر روز به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته می شود)، قدرت محاسباتی مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل داده ها اکنون در دسترس است. همانطور که میدان دید کامپیوتر با سخت افزار و الگوریتم های جدید رشد کرده است، دقت مدل ها برای شناسایی اشیا نیز افزایش یافته است. در کمتر از یک دهه، سیستمهای امروزی از ۵۰ درصد به ۹۹ درصد دقت رسیدهاند که در واکنش سریع به ورودیهای بصری دقیقتر از انسانها هستند.